Απο το πρωί, 9.00, θέλω να μιλήσω σε εναν συνάδερφο μου για ένα πρόβλημα που είχα εντωπίσει απο χθες κι ακομα το παλεύω.. [ή για να είμαι ακριβής, μολις τώρα καταφερα να του μιλήσω]. Έχει μιλήσει με όλο το κόσμο [όλοι εκείνον θέλουνε], έχει συνενοηθεί με εναν συνάδερφο στην Σιγκαπούρη.. Κι εγώ περιμενα περίμενα.. μήπως να τον έπαιρνα κι εγώ ένα τηλέφωνο για να συνενοηθούμε; Είναι πολύ εκνευριστικό να εισαι στα 2 μέτρα και να μην προλαβαίνεις να του μιλήσεις.. γυρνας να τον κοιτάξεις και τσουπ κτυπάει το τηλέφωνο.
Υμαρτον υμαρτον πια!
Ευτυχώς που έχω υπομονή ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου