Δευτέρα 16 Ιουλίου 2007

Είμαι Γραφίστρια!

Πάντα μου άρεσε να το λέω αυτό, "είμαι γραφίστρια!". Από πολύ μικρή είχα μία τρέλα με την ζωγραφική και την δημιουργία γενικότερα αλλά και μία τάση στο να παρατηρώ τις αφίσες στους δρόμους, τις συσκευασίες στα ράφια των super market, τα εξώφυλλα βιβλίων, τους πίνακες ζωγραφικής και ότι είχε να κάνει με τέχνη και εφαρμοσμένη τέχνη γενικότερα. Όταν λοιπόν έφτασε η στιγμή να αποφασίσω ποιό δρόμο θα ακολουθήσω στα επαγγελματικά μου, η απόφαση ήρθε εντελώς αβίαστα.. ΤΕΙ Γραφιστικής στην Αθήνα, ότι ποιό ιδανικό για μένα και τα ενδιαφέροντά μου!Εργάζομαι πάνω στο αντικείμενό μου εδώ και λίγα χρόνια, βέβαια για να είμαι ειληκρεινής τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα περίμενα.. Κατά τη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής έμαθα να λειτουργώ πάνω στη δουλειά μου (στις εργασίες που μας ανέθεταν δηλαδή) αν όχι πάντα, τις περισσότερες όμως φορές, πιο ελεύθερα, πιο αυθόρμητα.. έκανα αυτό ακριβώς που με εξέφραζε και με αντιπροσώπευε. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσα στην σχολή απέχει μακράν από τον τρόπο που λειτουργώ σήμερα στην δουλειά μου. Ξέρω πως δεν είμαι μόνη μου, έχω απέναντί μου έναν πελάτη με τις προτιμήσεις του, με τα γούστα του, με τις παραξενιές του, είτε γιατί το όνομα της κόρης του αρχίζει από Τ, θα πρέπει να μοιάζει και το λογότυπο της επιχείρησής του κάπως έτσι, είτε επειδή η ομάδα του είναι η ΑΕΚ θα πρέπει τα χρώματα να περιορίζονται σε κίτρινο και μαύρο (έχω ακούσει πολλάαα περίεργα). Ως γνωστόν όμως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, οπότε αναγκαστικά πρέπει αυτό να το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντοτε και να προσπαθώ να προσαρμόζομαι στις δικές του ανάγκες, βάζοντας όμως και το δικό μου στοιχείο για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Διάλεξα λοιπόν το επάγγελμα της γραφίστριας και φυσικά δεν το έχω μετανιώσει(και ελπίζω να μην το μετανιώσω ποτέ, εξάλλου στο ξεκίνημά μου είμαι ακόμα) αλλά θεωρώ πως το βασικότερο σε σχέση με τα επαγγελματικά είναι να κάνεις κάτι που σε γεμίζει και αγαπάς πραγματικά. Ως γνωστόν κανένα επάγγελμα δεν είναι εύκολο, όλα έχουν τις δυσκολίες τους και τις ιδιαιτερότητές τους, αλλά όταν ασχολείσαι με κάτι που πραγματικά γουστάρεις όλα γίνονται ξεπεράσιμα και υποφερτά..

Jella gd

I' m just a dreamer...




Γειά χαρά και από μένα λοιπόν, το ονομά μου είναι Αγγελική (ή αλλιώς Jella gd) και από σήμερα -αφού θα κάνω και το πρώτο επίσημο post μου- είμαι η νέα συνεργάτιδα του Γιώργου! Ύστερα από την πρόσκληση που δέχτηκα από μέρους του και μετά από λίγη σκέψη για το άν θα συμμετάσχω ή όχι, τελικά το αποφάσισα και από σήμερα είμαι κι εγώ μια blogger!
Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη, να σας πω την αλήθεια, γιατί ο γραπτός λόγος δεν είναι και το δυνατότερο σημείο μου αλλά τελικά είπα "γιατί όχι;" Εξάλλου μια εμπειρία θα είναι κι αυτή και επίσης θα με ενδιέφερε να ακούω τα σχόλιά σας, είτε αρνητικά είτε θετικά, έτσι ώστε να γίνομαι κι εγώ καλύτερη. Θα προσπαθήσω για το καλύτερο και πιστεύω πως θα τα καταφέρω.. καλή ανάγνωση λοιπόν!

Jella gd

"Τα πρόσωπα του έρωτα"

Σε προηγούμενη ανάρτηση [post] είχα γράψει σχετικά με το 1ο Φεστιβαλ του Αττικού Άλσους. Οπότε έπρεπε να το δω κι από κοντά ;-) Οπότε χθες το βράδυ πήρα τον κολητό μου και πήγαμε να δούμε μια παράσταση. Ο τίτλος της ήταν "Τα πρόσωπα του έρωτα", με τους Πέμυ Ζούνη και Μίλτο Πασχαλίδη. Πρόκειτο για μια μουσικοθεατρική παράσταση. Με μεγάλο εύρος μουσικής. Από λαϊκά μέχρι και ξένο ροκ!
Η αλήθεια είναι ότι εξίσου μεγάλης πικοιλίας ήταν και οι ηλικίες των θεατών. Από πιτσιρικια, 5χρονα, εφήβους και φοιτητές μέχρι "καπί" [ή πιο ευγενικά, "νεαροί μιας άλλης εποχής!"]. Όλα ήταν μαγευτικά.
Αλλά και από μόνο του το Αττικό άλσος, το οποίο κακώς δεν είχα επισκεφθεί παλαιότερα, αλλά τώρα θα το έχω υπ' όψην μου. Είναι τόσο ομορφο, τοσο ΦΥΣΗ.. που σε μαγεύει απο μονος του ο χώρος, πόσο δε αν συνοδεύεται από καλή μουσική, πραγματικών καλλιτεχνών.

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin

Mobile edition