Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Το υπόμνημα του αστυνομικού που κατηγορείται για τη δολοφονία του Αλέξη (news)

Επειδή καλό ειναι να ακούγεται και η μεριά του κατηγορούμενου κι όχι μόνο οι φωνές των "συμπονούντων".. [σημειώνω οτι για την ορθότητα ή μη των κάτωθι δεν ευθύνομε, απλά αναμεταδίδω αλλα κι ότι ισχύει ότι "ο νεκρος δεδικαίωται"]
http://www.tvxs.gr/v1395

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ 9ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΑΝΑΚΡΙΤΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Κορκονέα Επαμεινώνδα του Πανάρετου, ειδικού φρουρού, κατοίκου [δεν εμφανίζεται] Επί της αποδιδόμενων εις εμέ κατηγοριών για τη πράξη της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και της χρήσης όπλου για τη διάπραξη κακουργήματος, δηλώνω ότι είμαι ΑΘΩΟΣ και επάγομαι τα κάτωθι:

[....] Λίγα λεπτά πριν τις 21.00 και ενώ βρισκόμουν στη Συμβολή των οδών Χαρ. Τρικούπη και Ναυαρίνου, δεχτήκαμε επίθεση από ομάδα 30 ατόμων περίπου, τα οποία μας φώναζαν «μπάτσοι, αλήτες, θα σας κάψουμε ζωντανούς» και άλλες χυδαίες εκφράσεις και μας πετούσαν πέτρες, ξύλα, μπουκάλια, σιδερένια τασάκια, μάρμαρα, και κροτίδες, γεγονός που αποδεικνύεται από τις φωτογραφίες που ελήφθησαν και από το χώρο, αλλά και τις καταθέσεις των αστυνομικών Δελή Αθανασίου, Ραδή Αθανασίου και Σούφη Φωτίου, οι οποίοι κατέθεσαν ότι ακούσανε κρότους στο βάθος της Χαρ. Τρικούπη από την οδό Ναυαρίνου.

Όντας πολύ ταραγμένοι και φοβούμενοι μήπως εγκλωβιστούμε και καούμε ζωντανοί στο περιπολικό, ενημερώσαμε το Κέντρο Αμέσου Δράσης και λάβαμε εντολή να απεγκλωβιστούμε, χωρίς περαιτέρω οδηγίες. Συμμορφούμενοι στην ανωτέρω εντολή, απομακρυνθήκαμε για την ασφάλειά μας και σταθμεύσαμε το περιπολικό στη Χαρ. Τρικούπη, αριθμ. 37, όπου βρίσκονται τα καινούργια γραφεία του ΠΑΣΟΚ και εντεταλμένη για τη φύλαξή τους διμοιρία των ΜΑΤ.

Προκειμένου να μην αιφνιδιαστούν, ενημερώσαμε τα μέλη της διμοιρίας για την ύπαρξη της ανωτέρω επικίνδυνης ομάδας αναρχικών που μας επιτέθηκαν, δεδομένου ότι κάθε Σάββατο λαμβάνουν χώρα επιθέσεις αναρχικών σε βάρος των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στα Εξάρχεια, όπως είναι γενικά γνωστό. Τα μέλη της διμοιρίας δεν κινήθηκαν προς το μέρος της ομάδας των αναρχικών, διότι για την όποια ενέργειά τους απαιτείται σχετική εντολή από την υπηρεσία τους (οράτε σχετικώς την από 7-12-2008 κατάθεση του Ραδή Αθανασίου: «αφού διαβίβασε, μας είπαν απ' τον ασύρματο να περιμένουμε να έρθει η υπόλοιπη ομάδα», και από 7-12-2008 κατάθεση του αστυνομικού Δελή Αθανασίου «0 αρχιφύλακας με διέταξε να παραμείνουμε στο ίδιο σημείο μέχρι να συγκροτηθεί η ομάδα»). [...]

Εν συνεχεία, προληπτικά, επειδή αυτό ακριβώς είναι το καθήκον μας, προκειμένου να ενημερώσουμε περαιτέρω τη διμοιρία των ΜΑΤ που ήταν βέβαιος στόχος των αναρχικών, κινηθήκαμε προς την οδό Ναυαρίνου και εν συνεχεία την ακολουθήσαμε με κατεύθυνση προς την οδό Τζαβέλλα. Η ομάδα των αναρχικών, οι οποίοι πλέον ήσαν περισσότεροι από τα άτομα που αρχικώς μας είχαν επιτεθεί στη συμβολή των οδών Χαρ. Τρικούπη και Ναυαρίνου, βλέποντάς μας επανέκαμψαν, κινήθηκαν επιθετικά προς το μέρος μας φωνάζοντας χαρακτηριστικά ότι θα μας σκοτώσουν, και ξεκίνησαν μια σφοδρότερη της αρχικής επίθεση με κροτίδες, βόμβες μολότοφ, μάρμαρα, σιδερένια τασάκια και άλλα βαριά αντικείμενα, μιας και πλέον ήμαστε πεζοί. Η ύπαρξη της ανωτέρω ομάδας 30 τουλάχιστον ατόμων προκύπτει και από την κατάθεση του μάρτυρα Δελή Αθανασίου, ο οποίος αναφέρει ότι «οι ως άνω εμφανίστηκαν στη συμβολή των οδών Ναυαρίνου και Τρικούπη βρίζοντας τη διμοιρία και εκσφενδονίζοντας πέτρες και μπουκάλια εναντίον μας».

Ο συνάδελφός μου, Σαραλιώτης Βασίλειος, ενώ δεχόμασταν την ως άνω σφοδρή επίθεση, έκανε χρήση χειροβομβίδας κρότου - λάμψης, για να ανακόψει την πορεία τους, πλην όμως εκείνοι συνέχισαν να κινούνται προς το μέρος μας σύσσωμοι, σφυροκοπώντας μας με τα προαναφερθέντα αντικείμενα και πετώντας βόμβες μολότοφ. Βλέποντάς τους τουλάχιστον σε απόσταση 10-15 μέτρων από τη θέση μας, μη μπορώντας να αναχαιτίσομε την επιθετική του πορεία και ευρισκόμενοι πλέον σε κατάσταση φόβου για την ίδια μας τη ζωή κινηθήκαμε για να φύγουμε στρέφοντας την πλάτη μας προς το μέρος τους, ταυτοχρόνως δε, και προκειμένου να διασφαλίσουμε τη διαφυγή μας, όντας ταραγμένος και φοβισμένος πλέον για τη ζωή μας, αφού το πλήθος δεν ανέκοψε την πορεία του, παρά τη ρίψη χειροβομβίδας κρότου - λάμψης από το συνάδελφό μου, έβγαλα το υπηρεσιακό μου όπλο από τη θήκη, με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, και έριξα δύο προειδοποιητικές βολές στον αέρα, μπορεί και τρίτη, που δεν είχα συνειδητοποιήσει, αλλά μου την υπενθύμ!
ισε ο συγκατηγορούμενός μου, σε ελάχιστη χρονική απόσταση μεταξύ τους, όπως προβλέπεται και από τον κανονισμό της υπηρεσίας μου. [...]

Υπό τις ανωτέρω συνθήκες, ουδείς εκ των δυο μας αντελήφθη ότι υπήρξε τραυματισμός, δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε ότι κάποιος έχει πληγωθεί, αφού οι μόνες βολές έγιναν στον αέρα προς αποθάρρυνση του μαινόμενου πλήθους από την καταδίωξή μας. Αυτό αποδεικνύεται και από την κατάθεση του αστυνομικού Μπατσούλα, ο οποίος αναφέρει ότι το μόνο για το οποίο τους ενημερώσαμε, είναι ότι απεγκλωβιστήκαμε, χωρίς να αναφέρουμε κανένα τραυματισμό και ότι επιστρέφουμε στο αστυνομικό τμήμα.
Ποτέ δεν θα προέβαινα σε μια τέτοια ακραία ενέργεια, δηλ. τη χρήση του όπλου μου εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον ενός εφήβου, δεδομένου ότι είμαι και ο ίδιος πατέρας τριών ανήλικων παιδιών αλλά και ευσυνείδητος αστυνομικός, όπως αποδεικνύει η μέχρι τώρα ευδόκιμη υπηρεσία μου. [...]

Η αλήθεια της ανωτέρω τοποθέτησής μου, την οποία έχω εκφράσει από την πρώτη στιγμή αναφορικά με τις αποδιδόμενες εις εμέ κατηγορίες, επιβεβαιώνεται απόλυτα από την κατάθεση του Πραγματογνώμονα-Ιατροδικαστή Αθηνών κου Λευκίτη Χρήστου, ο οποίος διενήργησε τη νεκροψία - νεκροτομή στο θανόντα. Σύμφωνα με την κατάθεσή του, η βολίδα εισήλθε στο σώμα του θύματος υπό γωνία στο αριστερό ημιθωράκιο, είχε δε καθοδική πορεία από αριστερά πρόσω και άνω, προς τα οπίσω κάτω και λίγο δεξιά, δηλ. η πορεία της βολίδας ήταν από πάνω προς τα κάτω. Επιπλέον, η βολίδα βρέθηκε αλλοιωμένη σε όλο της το μήκος, η δε παραμόρφωσή της δεν μπορεί να προήλθε από τη διέλευση μέσω του σώματος του θωρακικού σπονδύλου.

Εκ των ως άνω γίνεται αντιληπτό ότι δεν υπήρξε εν ψυχρώ στόχευση του θανόντος και η μόνη βεβαία και αδιαμφισβήτητη εκδοχή για το θανάσιμο τραυματισμό του είναι ο εξοστρακισμός μιας εκ των βολίδων που ερρίφθησαν προειδοποιητικά στον αέρα, ως εξαρχής ισχυρίζομαι. [...]

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο θανών και η παρέα του, πριν έλθουν για να συμμετάσχουν στο συγκεκριμένο πλήθος, το οποίο είχε συγκεντρωθεί και θα επετίθετο, όπως συνηθίζεται κάθε Σάββατο, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, είχαν πάει στο Κλειστό Κολυμβητήριο Χαλανδρίου, στον αγώνα πόλο Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και είχαν συμμετάσχει στα επεισόδια που σημειώθηκαν και επέφεραν τον τραυματισμό πολιτών αλλά και του προπονητού του Ολυμπιακού με τη ρίψη πολλών αντικειμένων και τη χρήση σιδερολοστών. Άλλωστε, έχω πληροφορηθεί ότι οι νέοι αυτοί, ενώ κατοικούν στο Π. Ψυχικό και είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών συνηθίζουν να συχνάζουν στα Εξάρχεια, τα οποία επιλέγουν ως χώρο διασκέδασης, αλλά και διάφορα γήπεδα, όπου προκαλούν επεισόδια, μη επιδεικνύοντας επομένως την αναμενόμενη συμπεριφορά και προσωπικότητα ενός 15χρονου εφήβου. Σημειωτέον δε ότι ο θανών είχε αποβληθεί από τη Σχολή Μωραϊτη και άλλαζε πολύ συχνά σχολεία, γεγονός που αποτυπώνει μια αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Η μέχρι τώρα πορεία μου στη ζωή σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με την προσωπικότητα που κάποιοι για την εξυπηρέτηση των δικών τους σκοπών, φρόντισαν να αναδείξουν. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε καν να μου περάσει από το μυαλό, ούτε σαν ενδεχόμενο, όπως σας έχω αναφέρει και στο ιστορικό του παρόντος υπομνήματος, ότι από τους πυροβολισμούς που έριξα στον αέρα προειδοποιητικά και κάτω από καθεστώς τρόμου και για να προστατεύσω την σωματική ακεραιότητα εμού και του συναδέλφου μου, θα μπορούσε να προκληθεί ο θάνατος του εφήβου.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη της Καλαμάτας και από μικρό παιδί είχα μάθει να εργάζομαι προκειμένου να στηρίζω οικονομικά την οικογένειά μου, η οποία βίωνε την τραγική κατάσταση, οι δυο αδερφές μου, από τις οποίες η μία απεβίωσε προ τριετίας να έχουν γεννηθεί με σύνδρομο σοβαρής νοητικής υστέρησης. Οι γονείς μου, λόγω αυτής της ιδιαίτερης κατάστασης που ζούσαμε και παρόλο που εργάζονταν νυχθημερόν, ο μεν πατέρας μου ως ξυλουργός, η δε μητέρα μου σε εργοστάσιο, με μεγάλωσαν με ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στο συνάνθρωπο μου και μέχρι και σήμερον όλα τα έξοδα που χρειάζονται για την κάλυψη των αναγκών της μίας πλέον αδερφής μου, που νοσηλεύεται σε κλινική στην Καλαμάτα, τα καλύπτω εγώ προσωπικά μιας και οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι. Εγώ έχω επωμιστεί και την επιμέλεια-φροντίδα των οικογενειακών μας κτημάτων στην περιοχή της Καλαμάτας, προκειμένου οι γονείς μου να έχουν ένα επιπλέον εισόδημα.
Το έτος 1992 υπηρέτησα στο σώμα των ειδικών δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού και ειδικότερα στη σχολή Αλεξιπτωτιστών από όπου και αποφοίτησα το 2000 με την ειδικότητα του Ειδικού Φρουρού και από το 2000 μέχρι και σήμερον υπηρετώ στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων. Από την πρώτη μέρα που υπηρέτησα ως ειδικός φρουρός μέχρι και σήμερον ουδέποτε έχω τιμωρηθεί πειθαρχικά από την υπηρεσία μου, αντιθέτως το έτος 2007 με απόφασή του ο Διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών μου απένειμε έπαινο για την από μέρους μου εξάρθρωση κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών ουσιών, υπογραμμίζοντας ότι με την πράξη μου αυτή «επέδειξα αυξημένο αίσθημα ευθύνης και επαγγελματικής ευσυνειδησίας και συνέβαλα στην εμπέδωση αισθήματος ασφαλείας του κοινωνικού συνόλου».

Σε καμιά περίπτωση δεν θα στόχευα με το όπλο μου κατά ενός ανθρώπου, πόσο μάλλον ενός εφήβου, λόγω και της ιδιαίτερης ευαισθησίας που έχω απέναντι στα παιδιά μιας και είμαι κι εγώ πατέρας. [...]

επίσης μπορείτε να δείτε και σχετικό ρεπορτάζ απάντηση απο το MEGA [πατήστε εδώ]. Ο καθένας το βλέπει απο την δικιά του πλευρά, το ποιος έχει δικιο μονο ο Θεός το ξέρει και σίγουρα κανένας άλλος.

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin

Mobile edition