Πρωϊνές ιστορίες!

Κάθε μέρα για να πάω στο γραφείο περνάω από την Κατεχάκη, όπου πηγαίνω με το Μετρό. Αλλά όσο λίγο χρόνο θέλω να φτάσω από το Σύνταγμα στην Κατεχάκη, άλλο τόσο χρόνο χρειάζομαι για να διασχίσω τον δρόμο μπροστά απο την έξοδο του σταθμού για να πάω απέναντι όπου βρίσκονται τα εταιρικά λεωφορεία! Κι όλο αυτο διοτι έχουν βάλει τροχονόμο ο οποίος δίνει προτεραιότητα σε ένα κυρίως ρεύμα, αυτό που βρίσκεται μπροστα στην έξοδο του μετρό. Το θέμα ειναι ότι δίνει προτεραιοτητα στα οχήματα ακομη κι αν ειναι 2 κι όχι στους πεζούς που μαζευόμαστε πάνω απο 50, καθώς ειμαστε εργαζομενοι σε μεγάλη εταιρεια και συνοστιζομαστε στο πεζοδρομιο περιμένοντας. Αυτό ομως ειναι μια απο τις πρωινές καθυστερήσεις, ίσως η πιο εκνευριστικη γιατι βλέπεις οτι εχει να κανεις τα τελευταια μετρα για να πας στο εταιρικο λεωφορειο, αλλά μπορεί να σου πάρει οση ωρα έκανες για ολα τα προηγούμενα χιλιόμετρα.
Μια άλλη καθυστέρηση, τουλάχιστον για σήμερα, ήταν ο ελεγχος εισιτηριων στο Μετρο. Δε λέω, σωστα να γινεται έλεγχος, αλλα το πρωί που βιαζομαι να πάω στη δουλειά μου να με σταματας για ελεγχο εισιτηριων και να χανω το Μετρο; Βάλε μετά απο 3 εως 10+ λεπτα για το επομενο [κανονικά τις πρωϊνές ωρες έπρεπε να ειναι δωρεαν, όπως είχε γίνει καποτε στις αρχες του '80]. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτο, χθες μου έτυχε και η έρευνα για το Μετρό. Μα καλά, πρωί πρωί ποιος περιμένουν να προλαβαίνει ν' απαντήσει;
Και σ'ολα αυτά έρχεται να προστεθεί κι ένας πιτσιρικάς στην εισοδο του Μετρο στο Σύνταγμα που ζήτησε το κλασικο 50ρικο για κουλούρι ενώ ταυτόχρονα κουδούνιζε τα αρκετα 50ρικα που είχε ήδη μαζέψει στη τσέπη του..

Ελλάς το μεγαλείο σου.. Ήταν λίγα απο αυτά που βλέπω και αισθάνομαι κάθε πρωί..