Όταν η Eurovision ήταν τέχνη

Κάποτε, πριν αρκετά χρόνια η Ελλάδα έστελνε ποιοτικά τραγούδια στην Eurovision, για αυτό και δεν πετύχενε υψηλές θέσεις. Όπως για παράδειγμα το "Τσάρλι Τσάπλιν" που τραγουδησε η Τάνια Τσανακλίδου το 1978

Η Κύπρος είναι ελληνική

Οσο υπάρχουν Κύπριοι που αγωνιζονται ως έλληνες, δηλαδή ως ήρωες.. το βίντεο που ακολουθεί θα έχει νόημα..


Για όσους Κυπριους μας λένε αδέρφια κι όχι ελλαδήτες..

πηγη: Κοινωνια ώρα μηδέν

Αποτίμηση πολιτικού έργου

Κλασσικά σερφάριζα στο Δίκτυο ψάχνοντας για κάτι ενδιαφέρον για να προσθέσω στο blog μου, όταν έπεσα σε ένα βίντεο που κάνει αποτιμηση της 4ετίας της ΝΔ. Αντικειμενικά [τα περισσοτερα συνέβησαν σε αυτή την 4ετια, μπορεί να ήταν σύμπτωση. Μπορεί απλά να ήταν άτυχη. Αλλά ποιος λέει οτι θέλουμε μια κυβέρνηση άτυχων -αν θεωρήσουμε ότι ήταν τυχαίο κι όχι θέμα ανικανοτητας {όχι πως η άλλες παρατάξεις δε θα ήταν εξίσου άτυχες-ανικανες, απλά κρίνουμε αυτούς που ήταν τώρα κυβέρνηση..}]



πηγη: Αγνωστη! [δεν το έχω φτιαξει και δε μπορεσα να βρω ποιος το έχει φτιαξει!]

Το χιούμωρ λέει αλήθειες

Ευτυχώς οι έλληνες έχουμε χιούμωρ. Και μέσω του χιούμωρ περνάμε μηνύματα που αλλιώς θα ήταν κραυγες χωρις νόημα. Ένα τέτοιο μήνυμα φαίνεται στο ακόλουθω βίντεο..



πηγη: Αντι-ΝΔ-ους: Το hit του μήνα.."Hiway to Hell"

ΥΓ: Το βίντεο που αναμεταδίδω δεν το κάνω με καμια πολιτική σκοπιμότητα, ο στόχος μου είναι η συνεχής ανάδειξη των προβλημάτων που εμφανίζονται μετα την φωτιά στην παρνηθα. Αλλά και το ποιοι είναι οι ηθικοί υπεύθυνοι [χωρίς να ειναι σίγουρο ότι μπορούσαν να κάνουν και κάτι να το ανατρέψουν {τι να πρωτοκάνουν κι αυτοί?-μαλλον δε ξέρουν τι να πρωτοκάνουν, για αυτό δε κάνουν τίποτα, για να μην παραπονιέτε κανένας ότι κάνουν χάρες.. πολύ απλά δε κάνουν τιποτα!}]

BEST RADIO 92,6 - ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

Απλά μου ήρθε το ακόλουθω email και θέλησα να σας το παρουσιάσω...

Για όσους γνωρίζουν, σας στέλνω το e-mail που διαβάστηκε σήμερα το απόγευμα στον best και μετά το απαγορεύσανε. Για όσους δεν γνωρίζουν, ευκαιρία να μάθετε..
Δεν πέρασαν ούτε 4 μήνες από την τελευταία εκδρομή στην Πάρνηθα.
Ούτε 4 μήνες από την τελευταία ξάπλα κάτω από τα έλατα...
Ούτε 4 μήνες από εκείνο το μεσημέρι που μάζευα τις γόπες μου στο σελοφάν του
πακέτου μου, για να μη μαγαρίσω την ομορφιά που έβλεπα. Τι μαλακας!
Σήμερα ο ουρανός γέμισε στάχτη.
Γιατί κάποιος αποφάσισε ότι μια-δυο-τριακόσιες βιλίτσες με θέα το καζίνο, θα
γίνουν ανάρπαστες. Κι έτσι, θα βγάλει τόσα λεφτά, ώστε η τράπεζα να του
προσφέρει «πρόσωπο» προκειμένου να εκτελεί δημόσια έργα...
Δεν ήτανε τυχαία η φωτιά. Δεν άναψε την πιο ζεστή μέρα του Ιούνη, αλλά μόλις
έπιασε το βοριαδάκι
Είμαι θυμωμένος. Πενθώ, όχι για τις επόμενες γενιές που θα ζήσουν στα
πλημμυρισμένα βαλτοτόπια του Μοσχάτου, αλλά για τις χαμένες ανοιξιάτικες
βόλτες μου, που θα έκαναν ανεκτή τη μιζέρια του καθημερινού τσιμέντου.
Μαζί μου πενθούν κι οι φίλοι μου. Και είναι κι εκείνοι οργισμένοι.
Και κάθε φορά που θα μιζεριάζουν στο τσιμεντένιο τους γραφείο, θα θυμώνουν
ξανά, που δε μπορούν να ξεφύγουν. Κι αυτό θα γίνεται κάθε Παρασκευή για το
υπόλοιπο της ζωής τους.
Λέω λοιπόν να αρχίσω τις απειλές. Όχι τις «προειδοποιήσεις»...
Η Πάρνηθα φιλοξενεί τον Εγκέλαδο. Και είμαι σίγουρος ότι ο Τιτάνας θα
φροντίσει να καθαρίσει το τοπίο του. Η φύση έπειτα θα το ξαναφυτέψει, όπως
της αρέσει.
Λέω να βοηθήσω. Να κάνω τις αντισεισμικές κατασκευές λιγότερο αντισεισμικές.
Λέω να αρχίσω τις περιπολίες και να ρίχνω αλάτι στα μπετά των νέων κτιρίων
που θα φυτρώνουν.
Δεν είναι δύσκολο...
Λεω επίσης να αρχίσω να καίω όλα τα μηχανήματα που θα ανέβουν να φτιάξουν
δρόμους και τα αυτοκίνητα των νέων κατοίκων επίσης...
Μαζί με τα χλωρά, καίγονται και τα ξερά. Έτσι δεν παίζεται το παιχνίδι;
Αλλά κι αυτοί οι νέοι «οικιστές» ξέρουν που μπλέκουν...
Λέω να αρχίσω να τρομοκρατώ όσους σκοπεύουν να αγοράσουν «οικόπεδο» εκεί
γύρω. Να τους πείσω ότι αυτή η γειτονιά είναι χειρότερη από γκέτο. Κι ότι οι
επενδύσεις τους εκεί είναι αμφίβολες.
Λέω να περνάω νυχτιάτικα και να ουρλιάζω, χαλώντας τον ύπνο του δικαίου των
νέων οικιστών.
Τα ζώα δεν θα ενοχληθούν, είμαι σίγουρος πως δεν θα συχνάζουν πια.
Λέω να γίνω «τρομοκράτης» και να αγωνιστώ για τα δίκαια της φύσης. Όχι τα
δικά μου.
Και να μην σταματήσω τις εξορμήσεις, μέχρι κάποιος από τους μαλάκες εκεί
πάνω, να με πείσει ότι θα αφήσουν το βουνό στην ησυχία του.
Τι λες; Πάμε μια «ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ»;

Thanx for e-mailing us
Keep listening
Best 92.6

Σκόπελος

Στην περιπλανιση μου στο youtube, εντόπισα ένα ωραίο βιντεάκι για την Σκόπελο. Που μου θύμισε ότι κάθε γωνιά της Ελλάδος είναι ομορφο, για αυτό πρέπει να προσπαθούμε να τα επισκεπτομαστε όλα! Απολαύστε το:

Ενδοξος Ελληνικός Στρατός

Αφου τελειώσα με την σχολή, πρέπει σιγα σιγά να σκέφτομαι το στρατό. Η μητέρα πατρίδα μου κλείνει το μάτι. Περιμένει να πάω στην αγκαλιά της. Αν και δε βιάζομαι καθώς πρέπει να κρατηθεί η σειρά προτεραιότητας. Το αδερφάκι μου πρέπει να πάει, κι όταν τελειώσει να πάω κι εγώ! Οπότε σιγά σιγά έχω αρχήσει να ψάχνω τα περί στρατου..
Στο ψάξιμο απάνω έπεσα πάνω στην γνωστή εκπομπή της ΕΡΤ, "Με αρετή και τόλμη". Συγκεκριμένα σε ένα βίντεο που είδα στο Youtube, για τους καταδρομεις. Τους οποίους καταδρομεις δεν προκειτε να τους αυξήσω κατα ένα ρισκάροντας το κεφάλι μου. [έχω ήδη αρκετα παραδειγματα στο περιβάλλον μου, ατόμων που πήγαν στους καταδρομεις και μετά είχα διάφορα προβλήματα. Είτε αρρώστιες, είτε αυξηση σωματικού βάρους]
Απολαύστε λοιπον μια επίδειξη του ένδοξου ελληνικού στρατού

"Τα πρόσωπα του έρωτα"

Σε προηγούμενη ανάρτηση [post] είχα γράψει σχετικά με το 1ο Φεστιβαλ του Αττικού Άλσους. Οπότε έπρεπε να το δω κι από κοντά ;-) Οπότε χθες το βράδυ πήρα τον κολητό μου και πήγαμε να δούμε μια παράσταση. Ο τίτλος της ήταν "Τα πρόσωπα του έρωτα", με τους Πέμυ Ζούνη και Μίλτο Πασχαλίδη. Πρόκειτο για μια μουσικοθεατρική παράσταση. Με μεγάλο εύρος μουσικής. Από λαϊκά μέχρι και ξένο ροκ!
Η αλήθεια είναι ότι εξίσου μεγάλης πικοιλίας ήταν και οι ηλικίες των θεατών. Από πιτσιρικια, 5χρονα, εφήβους και φοιτητές μέχρι "καπί" [ή πιο ευγενικά, "νεαροί μιας άλλης εποχής!"]. Όλα ήταν μαγευτικά.
Αλλά και από μόνο του το Αττικό άλσος, το οποίο κακώς δεν είχα επισκεφθεί παλαιότερα, αλλά τώρα θα το έχω υπ' όψην μου. Είναι τόσο ομορφο, τοσο ΦΥΣΗ.. που σε μαγεύει απο μονος του ο χώρος, πόσο δε αν συνοδεύεται από καλή μουσική, πραγματικών καλλιτεχνών.

1ο Φεστιβάλ, στο θέατρο του Αττικού Άλσους

Σήμερα το πρωί μίλαγα με έναν πολύ καλό μου φίλο και λέγαμε να δούμε αν παίζει καμια συναυλία να πηγαίναμε.. οπότε άρχησα να ψάχνω στο Δίκτυο.. Αυτό που βρήκα [ή τουλάχιστον ως τώρα έχω βρει] είναι το 1ο Φεστιβάλ στο Θέατρο του Αττικού Άλσους. Το οποίο έχει πληθώρα εκδηλώσεων, με κυρίως ελεύθερη είσοδο [όσα είδα γραφανε "είσοδος: ελεύθερη"].
Το κρίμα της υπόθεσης είναι ότι για σήμερα δεν έχει τίποτα. Αλλά γενικά έχει τόσες πολλές εκδηλώσεις, που πιστεύω ότι θα το γνωρίσουμε κι εμείς.. αλλά και πληθώρα Αθηναίων ;-)

Σας προτεινω να δειτε το πρόγραμμα, κι αν σας αρέσει κάτι να πάτε! [Προειδοποιηση, τεχνικής φύσεως: Είναι σχεδόν 4 ΜΒ, οπότε αν μπαίνετε στο Δίκτυο με απλή τηλεφωνική σύνδεση προτιμιστε να ενημερωθείτε από κάπου αλλού για το πρόγραμμα του φεστιβάλ γιατι για να το κατεβάσετε θα περιμένετε αρκετή ώρα ;-)]

Φωτιά στο Ρεθυμνο

Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος, οι φωτιές κάνανε την εμφανισή τους. Με μεγαλύτερη αυτή της Πάρνηθας. Αλλά συνεχίζουν ακαθεκτες να καίνε παντού. Ας μην κάτσω να απαριθμήσω το που και τι έχει καεί και φέτο. Απλά θέλω να αναφερθώ στο συμβάν της πυρκαγιάς στο Ρέθυμνο, όπου δυστυχώς είχαμε ανθρώπινα θύματα.
Τρεις νέοι άνθρωποι χάσανε την ζωή τους κατα την προσπάθεια καταστολής της φωτιας. Κι άλλος ένας κυνδυνεύει, αν όχι να χάσει την ζωή του, τότε να χάσει σίγουρα την ποιότητα ζωής του. Καθώς έχει πολύ σοβαρά εγκαύματα. Αλλά ποιος και τι φταίει; Ήταν τυχαίο; Ήταν αναδρομος ο Ερμής; Ή μήπως δεν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας και υπευθυνότητας στο θέμα εκπαίδευσης των ΕΠΟΧΙΑΚΩΝ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ;
Μήπως απλά τους παίρνουν και τους πετάνε στην φωτιά; Μήπως θεωρούν οι σοφοί προϋστάμενοι ότι ο άνθρωπος έχει έμφυτη ικανοτητα να αντιμετωπίζει τις φωτιές; Μήπως έρχεται πολύ ακριβά το να εκπαιδεύουν "αναλώσιμους" εποχιακούς δασοπυροσβέστες; Μήπως βλέπουν τον άνθρωπο ως χρήμα κι όχι ως την υπέρτατη αξία;
Σύμφωνα με το άρθρο της εφημεριδας "ΤΑ ΝΕΑ" τα λάθη ήταν τα εξής:

• Δεν υπήρχε οργάνωση, άρα οι υπεύθυνοι προϋστάμενοι δεν ήταν και τόσο υπεύθυνοι
  
• Δεν υπήρχε εξοπλισμος, δεν είχαν κάτι σαν εξοπλίσμο. Μόνο κασμάδες!
• Δεν υπήρχε συντονισμός , οπότε οι πυροσβέστες δεν είχαν άμεση ενημερωση γιατ ην μεταβολή των καιρικών συνθηκών
  

Παραπομπές:

1. Με κασμάδες τους έστειλαν στη φωτιά(Τα Νέα)
   
2. Τραγωδία με τρεις πυροσβέστες σε κατάσβεση φωτιάς στο Ρέθυμνο (2810.gr)
3. Νεκροί τρεις δασοπυροσβέστες στο Ρέθυμνο (Καθημερινή)
4. Νεκροί τρεις δασοπυροσβέστες από πυρκαγιά στο Ρέθυμνο Κρήτης (Η ναυτεμπορική)
5. Νεκροί τρεις δασοπυροσβέστες από πυρκαγιά στο Ρέθυμνο Κρήτης (Έθνος)
6. 
   

Που θα πάτε φέτος διακοπές..;

Κάθε Καλοκαίρι οι περισσότεροι Έλληνες (αλλά και τουρίστες) κατακλύζουν τα ελληνικά νησιά.. υπάρχουν όμως και άλλα μέρη στην Ελλάδα με εξίσου όμορφες θάλασσες, με αμμώδεις αλλά και καταπράσινες παραλίες.. Αν θέλετε φέτος να ξεφύγετε από τα συνηθισμένα μία πάρα πολύ καλή πρόταση είναι ο Νομός Λάρισας όπου μπορείτε να συνδυάσετε τη θάλασσα με το βουνό.. το απέραντο γαλάζιο με το πράσινο και επίσης με πολλά αξιοθέατα, πολύ καλό φαγητό και υπέροχη νυχτερινή ζωή!

Μια διαδρομή 60χλμ. Περίπου, με την αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα να βρέχει την άμμο και τα βράχια, και τους οικισμούς να διαδέχονται ο ένας τον άλλο.. Πρώτο σημείο αναφοράς, το Πολυδένδρι. Σε μια καταπράσινη πλαγιά που κατηφορίζει για τη θάλασσα, σύγχρονες παραθεριστικές κατοικίες συναγωνίζονται μεταξύ τους για την αρχιτεκτονική τους πρόταση. Λίγο πριν τον Αγιόκαμπο, ο Ρακοπόταμος, με τους απότομους βράχους να δημιουργούν μικρούς πανέμορφους κολπίσκους, ιδανικά σημεία φυγής των καλοκαιρινών διακοπών. Και ήρθε η σειρά της απέραντης αμμώδους και πλατιάς παραλίας του Αγιόκαμπου, που χωρίζει τους κολυμβητές από τον οικισμό. Έναν οικισμό που βρίσκεται ανάμεσα σε περιβόλια αλλά και άγρια βλάστηση. Η παραλία απλώνεται σε μήκος 12 χλμ. Από τη μία άκρη το Αρχαίο Λιμάνι, επίνειο της Αρχαίας Μελιβοίας, πατρίδας του Φιλοκτήτη και από την άλλη ο κάβος της Βελίκας. Η διαδρομή συνεχίζεται και η θάλασσα εισχωρεί στην άμμο και τα βράχια δημιουργώντας φιλόξενες ακρογιαλιές όπως η Παλιουργιά, η Κουτσουπιά και το Κόκκινο Νερό, φημισμένο για τα ιαματικά νερά του.

Ακολουθεί η Καρίτσα. Χτισμένη στην πλαγιά του Κισσάβου, σε υψόμετρο 260μ. μοιάζει μπαλκόνι με θέα το Αιγαίο. Τοπίο με πυκνή βλάστηση. Θεόρατες καστανιές προβάλλουν τους καρπούς στον ήλιο για να ωριμάσουν. Στο χωριό κάθε Οκτώβριο πραγματοποιούνται «γιορτές κάστανου». Η παραλιακή διαδρομή συνεχίζεται και διασχίζει το επόμενο θέρετρο, το Στόμιο. Χωριό παραθαλάσσιο αλλά και παραποτάμιο. Εδώ εκβάλλει ο Πηνειός, δημιουργώντας υδροβιότοπο σπάνιας χλωρίδας και πανίδας. Στα αξιοθέατα του Στόμιου και η Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Δημητρίου, κτίσμα του 14^ου αιώνα με ενδιαφέροντα εντοιχισμένα γλυπτά του 5^ου, 6^ου και 11^ου αιώνα. Ο τελευταίος σταθμός της διαδρομής, το Ομόλιο. Ακολουθώντας τη ροή του Πηνειού και σε απόσταση 6 χλμ. Από την Εθνική Οδό ο επισκέπτης συναντά τον Παλαιόπυργο. Μέσω της γέφυρας Παλαιόπυργου περνά τον Πηνειό και συναντά την πανέμορφη παραλία Στρίντζιου σε μήκος 4χλμ. Τελευταίος σταθμός της παραλιακής διαδρομής του Νομού Λάρισας τα Μεσάγγαλα και το Καστρί-Λουτρό, με πεντακάθαρα αβαθή νερά..

Ποιόν προορισμό θα ανακαλύψετε λοιπόν στις φετινές σας διακοπές;!

Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι μια δουλειά της Jella gd

Ζούμε στην Ελλάδα

Ζούμε στην Ελλάδα. Στην χώρα με έναν απο τους αρχαιότερους πολιτισμούς. Με μια ιστορία που κατέχει ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια ιστορία του ανθρώπου. Στη χώρα όπου έννοιες όπως η Δημοκρατία γεννήθηκαν. Στη χώρα όπου η φυσική ομορφιά των νησιών της αλλά και η φιλοξενία των κατοίκων τους την κάνουν μοναδική σε τουριστική ανάπτυξη. Μια χώρα όπου έχει μάθει να αποτελείται απο αναμίξεις πικοίλων εθνοτήτων. Μια χώρα που όσο κι αν την πληγώνουμε, ποτέ δε τη σκοτώνουμε.

Η καταστροφή

Ας αναστήσουμε την Παρνηθα

Παρθενώνας