GIA

Προ ημερών μια φίλη με ρώτησε αν έχω δει μια ταινία με την Αντζελίνα Τζολι (Angelina Jolie), που λέγεται "GIA" και αφορά την ιστορία ενός διάσημου μοντέλου της δεκαετίας του 70, το οποίο ήταν απο τα πρώτα θύματα ναρκωτικών. Πρόκειται για μια ταινία, σχετικά παλιά, του 1998 και αρκετά μεγάλη, σχεδόν 2 ώρες! Την οποία έχω σχεδόν δει ολόκληρη, μου μένουν τα 30 τελευταία λεπτά να δω.
Η ιστορια, όπως προανέφερα, αφορά μια κοπέλα, που ήταν top model, αλλά δυστυχώς είχε εθιστεί στα ναρκωτικά, τα οποία την μόλυναν με τον τότε άγνωστο υιό του AIDS. Επίσης, πέρα απο ναρκομανής, ήταν και ομοφυλοφιλη, πράγμα που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την ιστορία της. Πάθος, δοξα, σεξ και ναρκωτικά συνθέτουν την ταινία [ή τουλαχιστον την πρώτη 1,5 ώρα που έχω δει ;-)].
Είναι όντως μια αξιολογη ταινία που θα σας πρότεινα να δείτε. [Ελπίζω τα τελευταια λεπτα, που ελπίζω σύντομα να δω, να μην με απογοητεύσουν ;-)].

Σχετικοί σύνδεσμοι:

1. GIA (1998) [IMDB]
2. GIA [Wikipedia]
3. Gia Carangi : Picture Perfect

Όχι άλλο καρβουνο..

Ζώντας, ως εργαζόμενος, σε έναν χώρο με αρκετούς καπνίζοντες..[αποτελώ μειοψηφία] έχω αρχήσει να γίνομαι, σταδιακά, αντικαπνιστής. Δε λέω, κι εγώ κάνω που και που κανεναν καλο καπνό, αλλά για απόλαυση.
Γιατι υπάρχουν άνθρωποι που κάτι που πρέπει να είναι απόλαυση, καταλήγουν να το κάνουν απο συνήθεια -ή μάλλον καλύτερα απο εθισμό. Τι κερδίζει ένας καπνιστής, πέρα απο το να επιταγχύνει το βιολογικό του ρολόι.. να κάψει πιο γρήγορα το λάδι στο καντήλι του.. να περάσει τα τελευταία του χρόνια έχοντας καρκίνο και κάνοντας χημειοθεραπίες; Τι άραγε; τι;
Α! Επίσης καταφέρνει να κάνει, κυριολεκτικά τα λεφτά του σταχτη.. κι όχι μονο αυτά αλλά του τα τρώνε και οι γιατροι.. γιατι όμως; γιατι; Είναι απολαυση να κάνεις ένα πούρο στο μπαλκονι πίνοντας ένα ποτακι, αλλά το να κάνεις απανωτα τσιγάρα είναι, τουλάχιστον για εμένα, αηδία.

ΥΓ: Αυτό που λένε οι καπνιστές "δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές, μονο αντιπαθητικοι αντικαπνιστές" είναι ταυτόσιμο με το να πούμε ότι οι έλληνες της Μικράς Ασίας συνοστίζοντας στα μικρασιατικά παράλια για να πάνε κρουαζιέρα στα ελληνικά νησια [βλέπε βιβλίο ιστορίας στ' δημοτικού! -δε το έχω διαβάσει, ότι έχω ακούσει λέω, που μπορεί να είναι και υπερβολές]

Σπουδαία ράτσα οι ταριφες..

Σήμερα, όπως και τις περισσότερες φορές έφυγα αρκετα αργα απο το γραφείο, οποτε πήρα ταξι. Αλλα έπεσα πάνω σε έναν απίθανο ταριφα! Ομιλιτικοτατο τοσο που δε παίρνει πιο πολύ! Πάντα πίστευα και πιστεύω οτι η δουλειά του ταξιτζή έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί γνωριζεις καθε καρυδιας καρύδι και γενικά μαθαίνεις την "πιάτσα".. Που λέτε πολύ αλάνι, με το μουστάκι του, γύρω στα 55++ κι ολο να κανει σεξοστραφείς κουβέντες, έλεγα να του πω τιποτα για τον προστάτη.. αλλα σεβάστηκα τα ασπρα του μαλλια.. Που λέτε αρκετα πιο πέρα πετύχαμε μια "κοπελια", γύρω στα 24 εμφανισιμη, αλλα καμμένη [κλασσική χαζογκομενα, αν οχι βιζιτου].. Οπότε σταμάτησε τα περι σεξ κι αρχησε να της μιλά πολύ αλανιαρικα, για χασισια και τέτοια φάση.. η γκόμενα φτιαχνοταν με αυτα!! Τελικα την αφήσαμε και μετα μου έπιασε στο σοβαρο ο ταξιτζής και μου έλεγε, "την είδες; βιζιτου ήταν.. πήγε την πηδήξανε καλά καλά της δώσανε ένα μεροκαματο και πήρε ταξί να γυρίσει.." κι όντως δηλαδη...
Αλλα γιατι περιγραφω αυτή την ιστορια.. μήπως ζω σε αλλο κόσμο; Γιατι υπάρχουν τέτοια καμμένα κορμια; Εμφανισιμη κοπέλα, αλλά οπως την έκοψα πιστεύω ότι σίγουρα θα έπινε ο,τι να 'ναι [για να μην πω ότι παίζει να ρούφαγε κιολας] Αλλα γιατί; Υπάρχουν τόσα και τοσο ωραία πράγματα στη ζωή, γιατί να το ξεφτιλίζει τόσο ένα δώρο που της χάρισε ο Θεός, να γεννηθεί άνθρωπος;