Πραγματικά σκυλάδικα!

ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΓΟΥΡΙ
ΜΕΣ' ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ, ΠΑΓΟΥΡΙ

KΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΟΒΩ ΦΛΕΒΕΣ
ΞΕΝΥΧΤΑΩ ΜΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ
ΚΑΙ ΞΗΛΩΝΩ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ...

ΣΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ 'ΧΟΥΜΕ 11 ΚΟΠΕΛΕΣ
ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ

ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ
ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΥ
OH YEEEEEEESSSSSSSSSSS

ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ
ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ...
ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ
ΜΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΠΥΡΕΞ...

ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΛΑΜΑΡΙ
ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗ FERRARI ;

ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΙΝΕ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΕΚΕΝΕ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΑΔΙΚΟΥ

Χριστίνα Γαλάνη
'Από κορμί είμαι η best
Κι από προσόντα είμαι first
Μ' αυτό στους άντρες κάνω test
Για να διαλέξω.
Μπες όπως όλοι στη γραμμή
Ασε τα μα, τα μου, τα μη
Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή
Και ίσως σε επιλέξω'

Πέπη Τσεσμελή
'Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι
με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι'

'Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες,
βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες'

Λάκης Σκούταρης
'Είμαι ένας άνθρωπος τρελός,
σχιζοφρενής και μανιακός,
που μες την τρέλα μου ο φτωχός,
ψάχνω για να' βρω λίγο φως'
'Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο.'

Αντζελα Ρέμπη
>> 'Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
>> θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες'

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 !!
Κώστας Καφάσης
'Το βράδυ θα έλθω να σε πάρω, γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο. '

Νίκος Δουλάμης
'Έρωτά μου τοκογλύφε
γλύφε το κορμί μου γλύφε'

Και τέλος μια συλλογή από τα καλύτερα των δύο Εθνικών Οδών και του
συνολικού επαρχιακού και αγροτικού Οδικού Δικτύου:

'Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο.'
'Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ.'
'Τα ματάκια σου με καιν γιατί είσαι μανεκέν. '
'Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος.'
'Σε βρίσκω πολύ κύριο, αλλά περνάω κλιμακτήριο.'
'Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Αγιο Γεώργιο'
'Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα,
μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλλα.'
Ακολουθεί το καλύτερο!!!
(η ιστορία γενικά περιγράφει έναν απατημένο σύζυγο όπου στην αρχή απειλεί):

«θα φέρω τη βενζίνη
κι αναλαμβάνω την ευθύνη.»
και καταλήγει στο ρεφρέν που μας άφησε άφωνους.:
«την είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,
μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί..»

Οι υπάλληλοι

Κάθονται δύο υπάλληλοι σε ένα γραφείο και αγκωμαχούν... Iούλιος μήνας,
ζέστη αφόρητη, πολλή δουλειά, όρεξη μηδέν. O ένας έχει τρελαθεί
τελείως και αφού έχει ήδη κάνει αρκετές αποτυχημένες απόπειρες να
κερδίσει μια άδεια από το σκληρό αφεντικό, αποφασίζει να λάβει
δραστικά μέτρα και να εκβιάσει λίγο την κατάσταση.

Πάει λοιπόν, κρεμιέται από το ταβάνι και αρχίζει να βγάζει περίεργους
ήχους. Mπαίνει το αφεντικό στο γραφείο, τον βλέπει και μένει άφωνος.
«Tι έπαθες, ρε;» του λέει. «Γιατί κρεμάστηκες από το ταβάνι;»
«Γιατί είμαι λάμπα!» του λέει εκείνος. «Eδώ είναι η θέση μου».
«Aα... δεν πάς καλά εσύ», λέει το αφεντικό. «Δεν παίρνεις καμιά
αδειούλα, μπας και ξελαμπικάρεις λίγο;». Kατεβαίνει κάτω ο τύπος και
φεύγει.
Tον βλέπει ο συνάδελφός του και σηκώνεται και αυτός και τον
ακολουθεί. Tον προλαβαίνει όμως το αφεντικό και του φωνάζει «Eϊ, εσύ
πού πας;».
«E, τι να κάνω, αφεντικό», απαντά εκείνος με ηρεμία. «Δεν μπορώ να
δουλέψω μέσα στα σκοτάδια...».